Merdivenler

Ne merdivenler umurumda
Ne gökteki şua
Ben hep kış yaşıyorum da
Gündüzüm gecem kara

Sesini kulağımdan
Silecek bir ses yok
Hiçbir hatıra gölgeleyemez
Senin güneş yüzünü

Aynada kendime bakıyorum
Kırılmış kalbim elimde
Neşenin ne olduğunu unuttum
Kum saati  gibi döndü dünyam

Pudralanmış yaralarım var
Baltalanıyor,kuruyor
Senin bana dokunduğun yer
Yemyeşil gülüyor

En içten muhabbeti tattım seninle
Güneşi portakal ağacından kopardım
Ben yağmura karıştım seninle
Toprağa karıştım dünyaya karıştım

Benim çadırım çöktü seninle
Gökyüzü tabut kadar küçüldü
Seninle anladım ki varmış dünya
Anladığımda geç oldu