Gerçekten ölenler

 aşka inanmıyorum

Hayır inanamıyorum

İnsansa hepsi insan

Gözlerinde yaşla bir yemenli kız

Neden mahrum senin aşkından

Babası fakirse

Bu azaltırmı güzelliğinden endamından

Güzel gözleri uzak diye bakışlarından

Yokolup gitsinmi kahrından

Uzak yıldızlar kadar parlak gözleri

İzliyorken seni ekrandan

Sen  görmüyorsun diye onu

Neden mahrum kalsın insanlığından

Onun sesi ulaşmıyorsa sana dağların ardından

Bu nesini eksiltir onun sanatından

ezip geçer bulutlar onu çünkü hep saklar

Göremiyorsun diye mi onlar yoklar

Senden uzak olması  onunmu suçu

Belki onu bulamamak senin noksanlığından

Şimdi soğuktan ölenlere ne söyler şiir

Kemancinin ezgisi neyi anlatir?

tikanmiş yollarda erirken  gözler

Hangi şarkıyı bekler

kurtarırmı onu böyle  sıcak sözler

aşkından öldüğünü söyleyen şair

gerçekten ölenlere ne der?

yalanların örümcek ağı

 sarmış etraflarımızı gider

dünyanın süsü pası

daha çok köreltmek ister

oyalarken sahte  üzüntüsüyle

Saklar gerçek üzüntüleri tütsüsüyle

Bizde rahatlarız kaçtıkça  hakikatten

Takatimiz yok çünkü yüzleşmekten 

Yada böyle olduğunu bilmekten