Sen bir göz kırpımı gibi ani
bir yıldırım gibi şiddetliydin
şimdi koruyucu kanatların hani
bu kadar kendini özletmemeliydin
geriye kasıp kavuran anılar bıraktın
her tarafı ateş püskürten özlemeler
bomba kalbime bir kibrit bıraktın
balon gibi kalır sensiz gülmeler
güneş gülüyor bugün gökte
bulutlar saklanmışlar göğün köşelerine
sen kalbimin güllerini sök de
sıcak asfalt döşe onun yerine
rüzgar yapraklarımı söküyor daldan
sökülen seni çağıran kalbimi
ağaçlardan yere yaprak mı dökülüyor
dökülen buluşmamıza dair dilekçe mi
nereden geleceksin ne taraftan
kuzey mi doğumu güney mi batı mı
sen duyar mısın beni anlar mısın laftan
biner misin ayağına göndersem beyaz atımı
gül dağıtan gülüşün nerede
hazine ilgin şifa idi her derde
kurur çiçekler senin olmadığın yerde
rüya malzemem olsun bari gel de
sen çatlayan toprakları görmezsin
sen sensizliğin nasıllığını bilemezsin
rüyalarıma gelsen de bir şey söylemezsin
neden bir yönünü kaybedip de gelmezsin
inanma cesaretime adım olsa da Kahraman
bir kalp taşıyorum sensiz kalma korkusuyla sallanan
her düşünceyi seni çağırmak da kullanan
bir kalp taşıyorum senle dolan senle boşalan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Art niyetli olmadıkça her türlü eleştiriyi dikkate alır ve cevap vermeye çalışırım.