emellerim yandı söndü
umutlarım humuslu toprağa döndü
balonlarım gökte şimdi
çoktan elimden kurtuldu
hayal bile değil geçmiş
yok kadar uzak
yok kadar silik
yeniden barajlar kurdum kendime
yeniden yıktım bentlerini
konuşamam hiçbirini
dudaklarım mühürlü
bir zamanlar papatyalar vardı
bir zamanlar yaşamak uçmaktı
vagondu günler
şiirdi hep söylenenler
güneş ısıtır, bulut gölge ederdi
duygularım gürler \şiirlerin yağardı
ilgim açmış çiçek\ korkum sağardı
sonra döndü çarkıfelek
ateşlerden buzullardan geçtim
buhar oldum/ su oldum /buz oldum
ölü değil çiçeklerim ama zehirli
konuşamam hiçbirini
dudaklarım mühürlü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Art niyetli olmadıkça her türlü eleştiriyi dikkate alır ve cevap vermeye çalışırım.