15 temmuz isyanında nasıl bir rol oynadım,?

Cuma akşamı evde oturuyordum birden tv den darbe haberleri geçmeye başladı.Ben tabi şok vaziyetteydim..Kendi kendime olayı anlamaya çalışıyordum derken Sultanbeyli Belediyesinden bir mesaj geldi.Meydana davet ediliyorduk. Ben zaten evde televizyona saldıracak kadar kızgın bir haldeydim. Hemen gittim.Olay daha çok yeniydi. Yolda insanlar ne olmuş diye soruyorlardı. İlçe Ak Parti binası önünde geldim. 50 -60 kişi toplanmış birbirine bakıyordu.Darbe olmuş diye fısıldıyorlardı ,sessiz bir bekleyiş vardı.Ben birden kendimi tutamayıp bağırdım.DARBEYE GEÇİT VERMEYECEĞİZ. diye ardından iki kişi daha benle bağırdı üçüncü ve dördüncü defadan sonra artık bütün millet hep birlikte bağırıyorduk ve bağırdıkça da coşuyorduk .sesimizi etraftan duyanlarda geliyordu. birden etraf kalabalıklaştı. Sokağa sığmaz olduk.Meydana doğru yürüdük. Sesimiz bütün Sultanbeyli ni inletiyordu yada bize öğle geliyordu ve sayımız arttıkça artıyordu.Bir yarım saat için de artık meydana da sığmaz olmuştuk Öyle bir hava vardı ki kimin yetkili kimin yetkisiz olduğu belli değildi.İşte orada devletin çöktüğünü hatta  avucumuzda bir kum gibi  döküldüğünü  hissediyorduk.İsyanımızın birinci safhasıydı daha bu. Orada herkez elinde cep telefonu arkadaş dostunu meydana çağırıyordu. Ben de  bir mesaj yazdım. ..( darbeye karşı meydanlardayız. arkadaş ve dostları da bekleriz, bu gece uyumayacağız.inşallah başaramayacaklar.) Bu mesajı bütün rehberimdeki herkese gönderdim.Cevaplar gelmeye başladı.
Millet meydana sığmadığından sağa sola yürümeye başladık.Biri yüksek bir yere çıkıp kalabalığa  dedi ki ilçe emniyet müdürünü almışlar o tarafa gidiyoruz. o tarafa gittikten sonra bir başka ses burası tamam Sancaktepe garnizona gidiyoruz dedi. Tam o tarafa gidecekken bir kişi(  büyük ihtimalle ak parti teşkilatından) dedi ki , Sabiha Gökçen Hava limanını darbeciler ele geçirmiş, o tarafa gideceğiz,, Yol kapalı yürüyeceğiz. Otoban bomboştu, oraya çıktık. Gruplar halinde saatlerce yürüdük.Sonra bir cam arabası  bulup arkasına atladık.Yol boyunca insanlar pencerelere çıkmış bayraklar sallayarak bizi selamlıyorlardı.İşte o zaman biz polistik, askerdik devlettik, yada devleti kurtarmaya giden bir kahramanlar topluluğuyduk  Çok garip duygular içindeydik. Hava Limanına yaklaştığımızda kalabalık olan yollar yüzünden aracımız daha fazla gidemedi bizde araçtan inip yürümeye başladık. Biraz yürüyünce  oradaki milletin geri dönmekte olduklarını gördük, Ne oluyor dedik, Burayı temizledik askerlerden tanklara çıktık dediler. Peki şimdi? Rota birinci köprü ,askerler hala oradaymış.Otarafa gidelim derken bir kaç kişi kollarını havaya kaldırarak  önümüzü kestiler. Gitmeyin , dediler siz eğer şimdi giderseniz onlar buraya yeniden gelirler dediler. Bizde olduğumuz  yerde kaldık. Hemen önümüzde bir minübüs vardı,radyosunun sesini son ayar açmıştı. Orada canlı yayına katılan bir kadın ateşli şekilde konuşuyor, bizde yarın bayrağımızı alıp Türkiye'ye dönüyor diyordu. Minübüsün dibinde oturmuş  radyodan yayını takip  ediyorduk.Haberleri aldıkça  şaşırıyor, korkuyor, üzülüyor fakat inancımızı hiç yitirmiyorduk.Bu darbe her yerde başarısız oluyor ve olacaktı.Bir tek boğaz köprüsü kalmıştı ki  orada da  millet askerle karşı karşıya gelmiş ve orası da bitmek üzere mücadele ediliyordu.Artık sabah oluyordu. Ben sabah namazını kılmak için cami arıyordum. Bir araba bulduk. atladık. Ve Sultanbeyli merkeze dönük. Sabah olmak üzereydi ve her tarafta tek tük insanlar dolaşıyordu. İnanın bana bir gece uyumadığım halde uykusuz değildim. Ve sadece su içtiğim halde aç değildim. Ben bunu Allah ın bir yardımı olarak görüyorum. Evet çok şehit verdik belki bende olabilirdim. Ama şurası var, ülkemiz çok büyük bir badire atlattı.
Şuanda ben bunları yazarken  biraz ilerde meydanlarda hala insanlar gösteriler yapıyor. İnşallah ülkemiz bir urdan temizleniyor.Ve buna vesile olmak onuru bize yetiyor.