ŞEHZADE MUSTAFA'YA MERSİYE

Medet! Medet! bu cihanın yıkıldı bir yanı

Ecel celâlileri aldı Mustafa Han'ı

 Tolundu mihr-i cemâli, bozuldu erkânı

Vebale koydular al ile Al- Osman'ı

Bunun gibi işi kim gördü, kim işitti aceb

Ki oğluna kıya bir Server-i Ömer-meşreb?
 
Getirdi arkasını yere Zâl-i devr-i zaman

Vücuduna sitem-i Rüstem ile erdi zeban

 Döküldü gözyaşı yıldızları, çoğaldı figaan

Dem-i memâtı Kıyamet gününden oldu nişan.
 
Griv-i nâle vü zâr ile doldu kevn-ü mekân

Akarsu gibi müdânı ağlamakta pir ü cevân
 
O cân-ı âdemi yân oldu hâk ile yeksan

Diri kala ne revadır fesâd eden şeytân?

Nesim-i subh gibi yerde koyma âbımızı

Hakaret eylediler nesl-i Pâdişâhımızı.