Güneşin çocukları
ağartırken sırtını dağların
geceyi kanırtıp
öpüşlerle süsle kalbimi
ki
senden başka kim
nasıl
güpegündüz kılabilir geceyi?
ölürken bile
hayatı koklar
güz yaprakları
sen söyledin diye
hep aşka dair
vurgun gövdelerini
seğirte seğirte
meydanlarda ve cehri
adını kişneyecek
kalbimin küheylanları
18 Kasım 1998:
Yüreğim,
kuytularda
tenhaca bakışan
utangaç
mahcup taze örneği
Lütfun çok latif/Filleri
yerle bir eder
gibi
kuş sürüleri
Bir genişlettin genişlettin ki yüreğimi
uçsuz bucaksız ovalara dönderdin
böle böle böle yalnızlığımı
gönül şenliğine tedbil eyledin
Kim derdi ki dokuz büyüktür ondan
senin sayılarını kim bilebilir?
Hep umut ektin yüreğime
her dem yeşil eyledin
sanki
su kıyısı göğertileri
Ben şiir getirdim huzuruna
Sevgili sonsuz Nakkaş
Emrem Yunus alıç getirmişti.
Ankara,1998
|
| |
Cumali Ünaldı
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Art niyetli olmadıkça her türlü eleştiriyi dikkate alır ve cevap vermeye çalışırım.